Kasım 2010, yaş 2 + 2 ay
(o tarihte kaleme almışım bu uzun diyaloğu)
Aşağıda
okuyacağınız oğlum tarafından bu akşam uyarlanmış bir çeşit 21. Yüzyıl masalı
olup konu, kişi ve diyaloglar tamamen gerçektir.
Erkek: Anne bana Moguk
Prenses masalını anlatır mısın?
Kadın: O ne oğlum?
Erkek: Hani var ya 7 tane
cüceyle yaşıyor.
Kadın: Ha anladım, Pamuk
Prenses’i diyorsun.
Erkek: Evet Moguk Prenses,
çok seviyorum ben onu.
Kadın: (iç ses) Ay ne duygusal bir evlat yetiştiriyorum, afferim bana. (dış ses) Peki ne yapacaksın Moguk
Prensesle?
Erkek: Evleneceğim, onun
Moguk Prensi olacağım.
Kadın: (iç ses) Maşallah oğluma, bu yaşta olgunlaşmış, geçici hevesler
peşinde değil, bir kez daha afferim bana. (dış
ses) Evlenince ne olacak?
Erkek: Evine gideceğim, ona
yardım edeceğim, yemek yapacağım.
Kadın: (iç ses) Kendimle gurur duyuyorum, sevdiği kadına yardım etmeyi
düşünüyor, ne kadar güzel yetiştiriyorum ben bu çocuğu ya? (dış ses) Ne yemek yapacaksın?
Erkek: Magagna (makarna)
yapacağım, pülav (pilav) yapacağım, Moguk Prenses kötü yemek yapıyor, acı
makarna yapıyor.
Kadın: (iç ses) Nasıl kız bu
canım, zaten 7 tane cüceyle yaşıyor zilli, yemek yapmayı bile
öğrenememiş mi? (dış ses) Peki sen nereden öğrendin yemek yapmayı?
Erkek: Babamdan…
Kadın: (iç ses) Kafası karıştı çocuğun tabii. (dış ses) Oğlum babandan mı öğrendin, yoksa annenden mi?
Erkek: Babamdan öğrendim,
annem kötü yemek yapıyor. Moguk Prenses de kötü yemek yapıyor, hep döküyor.
Kadın: (içi dışı bir, hıçkırıkla karışık ses) Hep baban öğretiyor bu
lafları sana… Oğlum, annen güzel yemek yapıyor.
Erkek: Kötü yapıyor, babam
güzel yapıyor. Annem güzel oyun oynuyor, komik annem. Benim güzel anneeeeem…
Kadın: (iç ses) Bak sen şu cüceye, tam babasının oğlu. Önce kızdırıyor,
sonra sevimlilik yapıp gönül alıyor. Ah nasıl yetişiyor bu çocuk böyle, hep
babasının yüzünden, hele gelsin eve sorarım ben ona. (dış ses) Tamam oğlum, sen şimdi uyu, yarın gideriz Moguk Prensese.
Erkek: (uykudan önceki sayıklamalar) Ben Moguk Prensese gideceğim, ona
magagna yapacağım, pülav yapacağım.
